Dąb drzewo o liściach opadających na zimę, do 40m wysokie, z rozłożystą, wysoką koroną, w starszym wieku dosyć nieregularną, o mocnych powyginanych konarach. Pień często już na niewielkiej wysokości od ziemi podzielony jest na wiele konarów, dlatego też, w przeciwieństwie do do blisko spokrewnionego z tym gatunkiem dębu bezszypułkowego, nie jest widoczny w górnych partiach korony.
Kora jasnoszara do szarobrązowej, już u młodych egzemplarzy gęsto popękana i porozrywana na podłużne listwy oraz głębokie bruzdy. Młode gałęzie zielonoszare z małymi korkowymi brodawkami. Nazwa tego gatunku drzewa pochodzi od długiej szypułki, na której osadzone są żółędzie. Od dębu bezszypułkowego różni go również wcześniejszy rozwój liści. W kształcie liści i formie wzrostu dąb szypułkowy najbardziej przypomina obraz pierwotnego, wspaniałego i potężnego dębu boga Woltana, który znalazł miejsce, w niektórych (wątpliwych) symbolach, jako "Dąb Niemiecki". Dęby żyją do 1000lat (bardzo rzadko także jeszcze dłużej). W Westfalii znany jest egzemplarz liczący ok. 1400 lat. W Polsce znane są dwa niezwykle stare okazy: "Bolesław" rosnący w Ustronu Morskim k. Kołobrzegu mający 800 lat oraz "Chrobry" w Borach Dolnośląskim liczący 750 lat. Wzrost wzwyż tego gatunku kończy się w wieku około 150 lat.
Na liściach dębu pod wpływem różnych stawonogów rozwijają się często charakterystyczne narośla, np. dębianki, zawierające bardzo intensywny galas (garbniki), z którego dawniej wytrącano surowiec do produkcji atramentu (sole żelazowe kwasu galusowego = żelazowy atrament galasowy). Kora młodych drzew przez długi czas wykorzystywana była do garbowania skóry, co wpłynęło na charakterystyczny sposób zagospodarowania lasów dębowych (tzw. gospodarka lasami niskopiennymi) i wielu okolicach miało istotne znaczenie dla wyglądu drzewostanu. Pożywne żółędzie, które w botanice zaliczane są do orzechów, służyły jako najważniejsza karma tuczących się świń.
Twarde drzewo dębu szypułkowego, wykorzystywane do produkcji meli, jest nie do odróżnienia od dębu bezszypułkowego. Z naczyniami dochodzącymi do szerokości 0,4 mm, które można rozpoznać podczas obróbki gołymi okiem, zalicza się do drewna o dużych słojach i prostosłoistego. Woda w pniu drzewa transportowana jest każdorazowo tylko przez 3-5 zewnętrznych słoi przyrostu.
Kupując regały na wino z drzewa dębowego mamy możliwość bejcowania je w poniższych kolorach.
Komentarze
Prześlij komentarz